ย้อนกลับไปเมื่อประมาน16ปีที่แล้ว(พ.ศ.2543) ครูน้อยบ้านดอยคำ ท่านได้มีความคิดขึ้นมาว่า อยากจะสร้างวัตถุมงคลที่ดี ที่มีพลังงานจริง ใช้ได้ผลจริง ให้กับผู้ที่ศัทธาและมีความประสงค์ที่จะบูชา ท่านจึงเริ่มเสาะแสวงหามวลสารต่างๆที่จะมาใช้สรา้งวัตถุมงคล ซึ่งมวลสารต่างๆที่ท่านนำมาจัดสร้างวัตถุมงคลนั้น ท่านได้เลือกใช้มวลสารจากว่านเป็นหลักและจะไม่ใช้มวลสารที่มีส่วนเกี่ยวข้องกับสิ่งมีชีวิตเด็จขาด ในขณะที่ท่านหามวลสารจากสถานที่ต่างๆนั้นก็ก็ได้พบชา่ยชราคนนึงซึ่งคนในแถบนั้นรู้จักดีในนาม ปู่หมอนาค หมอเสน่ห์ เมื่อครูน้อยท่านได้ยินท่านจึงเข้าไปพูดคุยและบอกถึงวัตถุประสงค์ที่ท่านได้ตั้งใจไว้กับปู่หมอนาค
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น